Tekstil sektöründe çalışmak cidden çok ağır ve yorucu. Bölümü veya yapılan iş farketmeksizin insan üstü çaba istenen ve buna karşın çok ama çok düşün ücretlerin ödendiği bir iş kolu. 8 saatlik mesai diye gidiyorsunuz 10 saatten önce işiniz bitmiyor, mola saatleriniz genellikle belirsiz ve başınızda bulunan ustalar fazla işten anlamıyor ayrıca sektörün gelecekteki en büyük dezavantajı alttan eleman yetiştiremiyor olması. Bunun en büyük nedeni yukarıda bahsettiğim çalışma koşulları ve buna ek olarak maaş koşulları. 

  Eğer ortalamaya vurursak tekstil sektörünün yaş ortalamasi 40 ve üzeri diyebiliriz. Olumsuz çalışma şartları gençleri kendisine çekmiyor aksine itiyor ve yüksek yaş ortalaması nedeniyle beden gücünün gerektirdiği işler çok yavaş ilerliyor. Boya ve baskı bölümleri özellikle allaha emanet ilerliyor. Maaş kısmı ise çok garip. 20-25 senelik ustaların hesabına asgari ücret yatıyor ve daha sonra kanunsuz şekilde geriye kalan para elden veriliyor. Elden verilen para aşağı yukarı 2 bin tl ile 5 bin tl arasında değişebiliyor. Düşünün çeyrek asırlık ustasınız ve aldığınız para 16-17 bin tl aralığında gidip geliyor bunun da asgari ücretten kalanı elden veriliyor emeklilik döneminde böylece maaşınız toplu şekilde erimiş oluyor. Diğer bir husus ise izin günleri. Yıllık izin kullanmak gerçekten bir zulum çünkü sürekli içeride tutuluyor hastalık veya ölüm gibi durumlardan 2/1 gibi gün düşüşü yapıyorlar haksız yere. 

  Tüm bu şartlar altında tekstil sektörü yavaş yavaş fason üretime ve kaçak göçmen çalışma yuvası olmaya doğru ilerliyor. Hangi tekstile atölyeye giderseniz gidin orada türklerle eşit sayıda veya bir miktar daha az sayıda kaçak göçmen görme olasılığınız çok yüksek ancak fason üretimlerin neredeyse tamamı kaçak göçmenlerden oluşuyor. Kariyer planlaması, idealist bakış açısı veya gelişime açık bir iş sektörü değil çalışanlar için.